Stilte....ook in het hoofd?

Gottag allemaal,

Het is weer zomer en het is weer tijd voor een verhaaltje vanaf een tropisch oord. Echter ook deze keer niet iets tropisch, maar weer een avontuur van boven de poolcirkel. Na het winteravontuur in Finland ben ik nu op weg om alle Scandinavische landen boven de poolcirkel te passeren. Ik ben op pad met een zelfbewuste groep mensen die precies weten wat ze willen. Waar ik nog enthousiast vertel over een walvissafari, zijn er mensen die dit niet zien zitten. Of wel vanwege de hoge kosten, maar meer nog omdat ze het al gedaan hebben, of niet geloven dat ze iets zullen gaan zien. Voor even zag ik mijn kans in het koude water van de Atlantische Oceaan vallen, maar gelukkig zijn er toch nog 8 personen die meegaan en ik ga mee. Yahoo...eindelijk zie ik walvissen. Weer een droom die uitgaat komen. Jeetje, nu moet er weer een nieuwe voor in de plaats komen. Gelukkig is dat niet zo moeilijk, beren zien, gorilla's, tijgers of een Javaanse Neushoorn. Er is nog zoveel te dromen.

Hier in Scandivie heb je voldoende rust om te dromen, maar weinig nacht om te dromen. De midzomernacht heeft ons nog in zijn greep. De zon schijnt (als hij schijnt) de hele nacht door. Hij lijkt dat lichter en indrukwekkender als bij ons, maar misschien is dat wel de beleving. De rust overvalt je hier wel. Zo sta je op het drukke Schiphol een paar uur later doet de stilte zijn intrede. Overvallen door zoveel rust, komen zelfs de hersenen even tot rust. Geen langssjesende auto's, kletsende mensen of gillende radio's. Nee, hier en daar een fluitje van een vogel of een brom van een rendier en verder niks. Deze ervaring zou ik graag willen afmaken voor de eerste dag, maar niks is minder waar. We boekten een boottocht over het Inari meer. Rustiek als ik het verwacht had was het niet. Er bleek een soort van festival te zijn in Inari (een dorpje van 600 inwoners) en op de boot mochten een aantal muzikanten hun kunsten ten gehore brengen. Nu heeft Finland een aantal jaren geleden het Eurovisie Songfestival gewonnen met een soort van HardRock Trollen act, dus een hoge pet had ik niet op van de Finse muziek (Lordi, zoals het Trollengezelschap heet, komt uit Rovaniemi en heeft daar zelf een plein naar zich vernoemd gekregen). Echter dit was afschuwelijk. Op de boot stond een box waar een soort golvend geluid uit kwam. Het einde van de golf had niet iets te veel bas. Dit duurde ongeveer een kwartier toen er af en toe een gil tussen doorkwam. Blijkbaar hadden de muzikanten de alternatieve manier van muziek uitgevonden. Op het dek stond een man met een soort van microfoon willekeurige natuurgeluiden op te nemen. Met een blaadje in zijn hand nam hij het geritsel op. Niet veel later kwam ook niet terug in het afschuwelijke gejengel wat er uit de box kwam. Na een dik uur waren we eindelijk op Uko-island. Verlost van het kattegejank konden we even vrij rondlopen. Op de boot terug was hetzelfde laken een pak.
Gelukkig hebben we het later wel kunnen ervaren...de stilte. Wandelend over de moerashoogvlakte met 3 mensen uit mijn groep heb ik ervaren wat het is om alleen te zijn in de natuur. Je hoofd leeg te maken en op te nemen wat er om je heen gebeurd. Na een aantal dagen ben je zo gewend aan de stilte dat ik nu in Tromso me dooderger aan de auto's die hier door de straten scheuren (ze rijden 50 en het zijn er misschien 2 per minuut). Daarnaast is het een stad van slechts 60.000 inwoners, wel een stad van vele barren waar ik me nu in 1 bevind. Iets te luide Noren drinken hier een biertje a 8 euro.

In de tussentijd heb ik veel gedaan en gezien. Naast onbeschrijfelijk mooie landschappen heb ik ook de Noordkaap bezocht. Ondanks de toeristische uitbuiting van de plaats, ondanks dat het niet de echte Noordelijkste plaats van het Europeesche vaste land is, heb ik genoten van de ultieme natuurervaring die het was. De rit ernaartoe was ruig, met weer dat constant omsloeg, harde wind, dan weer zon, reglen of mist. Met een graad of 10 was het fris, zo niet koud. De wind stond vanaf zee en sommigen moestten zich vasthouden aan de reling rondom de rots. Maar machtig was het. Staand op een rots die 300 meter boven het water uitstijgt, terwijl de mist en regen me geselt, sta ik te glimlachen als een klein kind die zijn verjaardag viert. Daar sta ik dan op de plaats die ik heb geïdealiseerd, met respect ten op zichte van mijn studenten heb uitgesproken en het is zoals het hoort te zijn. Ruig, rauw en koud!

Tussen alle rendieren die we onderweg allemaal zijn tegengekomen en de prachtige fjorden die ik heb gezien, probeer ik te genieten van wat ik mag zien. Soms is het moeilijk om uit te leggen wat je allemaal tegenkomt en hoe mooi en bijzonder het is. Ik hoop dat jullie er iets van begrijpen!

Nu neem ik nog 1 biertje en dan ga ik mijn bedje in!

Ik hoop dat jullie allemaal genieten van het mooie weer in Nederland (hier is het ontstuimig). Volgende week ben ik al weer thuis!

Liefje, succes de komende week en veel plezier met Wendy komende weekend!
Pim, gefeliciteerd met uw ... verjaardag!
Pa en Ma, ik hoop dat het ook goed gaat met de drukte!
Joa, wat cool dat je loopt!
Jade, nu jij ook nog!
Vince, kom je snel een keer bij ons langs!
Voor alle anderen, tot snel en veel liefs!

Martijn