Groepsperikelen

Jawel een laatste berichtje...

Deze keer is het misschien wel eens leuk om mijn groep eens te omschrijven, want er zitten een aantal 'bijzondere' mensen in de groep!

De groep is 18 personen groot en de meeste zijn 'gewone' Djoser reizigers, maar...

Het is 5 uur 's nachts en ik heb net mijn vorige groep op het vliegtuig gezet en de volgende stapt net in de bus. Enthousiast als altijd begin in mijn praatje en vertel: "Dames en heren van harte welkom in Armenie, we staan aan het begin van een groot avontuur..." Op dat moment wordt ik onderbroken door iemand die zegt: "Nee hoor, we hebben alles al gezien en gehoord van de vorige reis en we hebben het reisverslag al gelezen..." Een vrouw van ongeveer 55 zit me aan te staren en het enige wat ik kan uitkramen is: "oh...eh...misschien had u dan deze reis niet moeten boeken!" Gelukkig kon de rest van de bus hier hard om lachen...maar vreemd was dit begin wel.
Deze vrouw reist samen met haar vriend...een licht autistische man met 4 camera's in zijn zakken en om zijn nek. Wellicht is dit nog niet genoeg want ook mevrouw draagt nog eens twee camera's. De licht autitische man is leraar en helemaal voorbereid. Hij weet alles over geschiedenis en wil overal uiteraard foto's van maken. Daarbij komt dat hij constant een jas draagt...HET IS HIER 37 GRADEN!!! Waarom: "Tsja, de voordelen van al die vakjes van mijn jas wegen zwaarder dan het niet dragen van een jas.." Hi hi...
Ach de mensen zijn allebei erg vriendelijk en dat gaat ook allemaal wel goed.
Nog iets anders grappigs is dat wij op een bepaald moment naar een heel indrukwekkend monument gaan voor de Armeense genocide in Jerevan. In het museum dat erbij hoort mogen geen foto's gemaakt worden. Na dit gezegd te hebben is de reactie van de vrouw: "Nou, dan ben ik snel weer buiten"
De man schrijft alles op. Zo noteert hij de prijzen van dingen die hij besteld heeft. Hierdoor zal hij nooit te veel betalen. Ook hiermee hebben we aan het begin kennis mee gemaakt. Bij de meeste groepen wordt de totale rekening gedeeld door iedereen. Dus ik stel zulks voor de eerste avond na het diner. De maaltijd van de vrouw kwam veel te laat en dit was nog verkeerd ook. Na hele lange discussies met de obers heb ik het voor mekaar gekregen dat het eten gratis werd. En uiteraard wilde het stel uiteindelijk alleen betalen wat ze hadden gehad. De hele groep betaalde het gedeelde bedrag, maar zij betaalden slechts de helft van de prijs. Ik kan je vertellen dat dit het groepsproces niet ten goede komt.

Dan is er nog een man van 70 in de groep die het allemaal niet mee helemaal door heeft. Eigenlijk een beetje zielig. De man heeft tot de dood van zijn moeder thuis gewoond. Sinds de dood leeft hij helemaal in het verleden (vertelde de vriend met wie hij reist). Hij zit de helft van de tijd te dromen, praat nauwelijks is constant gedesorienteerd. Dit frustreert hem regelmatig en dan mompelt hij hulpeloos in het rond. Daarnaast is hij ook niet zo goed te been en gaat het allemaal wat te snel. Djoser heeft weer een hele nieuwe doelgroep. Na Djoser Junior ben ik nu ook reisleider van Djoser Senior!

Voor de rest verloopt alles weer prima. Zit ik nu lekker in Tbilisi en is een heerlijke stad. Geweldige terrasjes met een flaneer boulevard waar iedere Europese stad een puntje aan kan zuigen. Wat hier allemaal langs paradeert is om te smullen. Helaas blijft het alleen nog bij blikken, ondeugend en soms wat naief. Echter gesprekjes zitten er nog weinig in...maar goed ik moet nu maar weer eens de straat op...de parade wacht namelijk niet op mij...hi hi!

Allemaal tot snel weer. Ik ben over een week al weer thuis...best vreemd en dan krijg ik ook nog een nieuwe buurtgenoot, mijn eigen broer en Sanne! Nog gefeliciteerd!!!

Hoop dat jullie weer bijgekomen zijn van Dicky Woodstock!

Groet en Liefs,

Martijn