Filosofie of niet?

Dag allemaal,

Bedankt voor jullie leuke reacties op mijn verhaal over de liefde in Nepal. Jayandra en ik zijn inmiddels facebook-vrienden dus op dit manier kunnen we alsnog proberen goede tips te geven over wat te doen in deze moeilijke situatie.

Hoe waren jullie feestdagen? Was het gezellig en hebben jullie genoten van oud en nieuw?

Broertje, ik kom snel langs, borreltje voor het nieuwe jaar. En Marieke en Kiki hopelijk zien we elkaar ook snel weer. Zo leuk om te lezen dat de verhalen enthousiast gelezen worden. Pa en Ma, ook jullie zal ik hopelijk snel zien. Dan zal ik jullie nog een keer foto's laten zien van dit mooie land en kunnen we verder praten over wat voor opa en oma jullie voor onze Doortje zullen worden. ;-)

En liefje, mijn (voorlopig) laatste reis zit er bijna op. Nog even en dan zijn we weer samen om te genieten van de komst van Doortje. Regelmatig is ze langs gekomen tijdens deze reis.

Nog even terug naar Jayandra. Hij vertelde me later nog iets schokkend. Na het hele verhaal over 'arranged' marriage tegenover 'love' marriage dekte hij zich zelf in, door te zeggen dat 'love' huwelijken nooit lang duurden, dus de kans op een langdurige verbintenis is bij een 'arranged' huwelijk, aldus Jayandra. Ondanks dat ik zijn vader niet ken, dacht ik dat hij de situatie had overgenomen. Alsof ik te maken had met een schizofreen, wat helaas ook bijna een opgelegde aandoening is, na de onmwurbare gedrag van de vader van Jayandra. Dit verhaal wordt vast nog vervolgd.

Now for something completly different:
Ik prijs mezelf heel gelukkig om zoveel te mogen reizen. Ik ben de afgelopen jaren op vele verschillende plaatsen geweest heb vele heiligdommen mogen betreden. Een van mijn eerste grote reizen was naar Israel, waar ik de heiligdommen van Joden, Christenen en Moslims bezocht heb. In Jordanië stond ik op de plaats waar Mozes (Mount Nebo) uitkeek na een veertig jarige tocht door de woestijn, vluchten uit Egypte. In Sri Lanka, ben ik in de tempel van de tand geweest, waar een tand van Boeddha wordt bewaard. Varanasi, lees mijn vorige verhalen maar. De Cao Dai in Vietnam, kortom vele heilige plaatsen zijn mijn weg gekruist. Tijdens de reis naar Nepal is er weer eentje bij gekomen.

Lumbini, is volgens de overlevering, de plaats waar Boeddha ter wereld kwam. Het verhaal gaat in het kort als volgt. De moeder van Boeddha, Maya Devi, is zwanger van Boeddha en gaat op weg naar haar ouderlijk huis om te bevallen. In die tijd was dat heel gebruikelijk. De vader van Boeddha was de koning Sakya en kon niet mee op reis. De moeder reisde met een gezelschap van dienaren van de koning door het vlakke gebied in het zuiden van Nepal. In die tijd moet dat 1 grote jungle zijn geweest vol gevaren die tegenwoordig alleen nog maar in de nationale parken te vinden zijn. De reis ging te paard en te voet, dus schoot niet echt op. Het weer was in april nog aangenaam te noemen. Terwijl de karavaan probeerde door jungle te doordringen, voelde Maya de weeën al opkomen. Ik moet nog in opleiding bij een verloskundige om de details op te lepelen. Dus hoeveel tijd er op dat moment tussen de weeën zat en hoeveel ontsluiting er was weet ik niet. Ik hoop dat de bevalling zelf net zo snel gaat als bij Maya Devi, want na een bad in het water van een poel in Lumbini, werd Siddharta Gautama (later Boeddha)) geboren. Moeder hield zich vast aan een tak van een boom terwijl het kind er in een vloek en een zucht uitschoot. Over de gevolgen voor de moeder weet ik niet veel, dus of ze ingeknipt (brr...) moest worden is niet bekend. Tot zover hoop ik dezelfde bevalling. Triest is dat de moeder van Siddharta na een week komt te overlijden. Dus hier geen vergelijking gewenst.

Bij de geboorte bleek het jongetje al bijzonder te zijn en dat werd erkend door een aantal vrouwen die het jongetje kwamen vereren. Hier gaan de vergelijkingen dan met het verhaal van Jezus. Ook Jezus werd op een afgelegen plaats geboren. Ook zijn ouders waren onderweg. Jezus werd vereerd door de 3 koningen en de herders uit de buurt, iedereen zag dat hij bijzonder was. Frappant hoe er zoveel overeenkomsten zijn tussen deze verhalen. Er zijn uiteraard ook verschillen, Siddharta kon al heel snel lopen volgens de legende en liep eigenwijs met een vinger omhoog bij zijn moeder vandaan (en dan te weten dat moeder maar een week heeft geleefd). Siddharta Gautame leefde in weelde als kroonprins en kwam niet in contact met het harde leven. Kortom...ons bezoek aan Lumbini stond in het teken van de geboorte van Boeddha.

Op een terrein van circa 4km2 staan centraal de Nepalese, Boeddhistische tempel waar de steen te vinden is waar Boeddha op geboren is. De plaats is een vrolijke, maar vrome chaos. Een beetje zoals veel dingen in Nepal geregeld zijn: een aangename bende. In de tempel valt eerst op hoe laag het dak is. Een vreemd aandoende ijzeren constructie houdt het dak op de juiste plaats. En wellicht is dit ook wel typeren voor deze tempel, dat dat hetgeen is wat me opvalt. Want binnen zie je de restanten van kloosters die hier in het verleden zijn geweest. Slechts de funderingen van baksteen zijn te zien. Even later komt dat toch een vreemd moment van spiritualiteit of misschien wel eerbied over me heen. Het besef dat ik sta op de plek waar (mogelijk) Boeddha is geboren. Een man waar ik in de loop der jaren in Azië veel over te weten ben gekomen. De man die een levensfilosofie heeft ontwikkeld die nog steeds miljoenen mensen aantrekt vanwege zijn individualistische invulling van het leven. In de basis gaat het om het loskomen van begeerte, iets wat makkelijker klinkt dan dat het is. 'Het leven is lijden' hoort daarbij. In deze termen kan ik me nog wel vinden, maar de invulling wordt soms ook zo ontzettend complex. Kijk naar de verschillende stromingen. Welke regels zijn nu belangrijk en welke kun je laten verslonzen? Is loskomen van begeerte echt celibatair leven? Moet je echt al het materialistische overboord gooien? Eigenlijk allemaal vragen dit bij de filosofie horen, maar misschien de kern nog niet helemaal raken. Is begeerte ook de liefde voor mijn kindje straks?
Ja, er gaat veel door me heen wanneer ik daar sta. Uiteraard gaan deze gedachten niet allemaal door me heen op die plaats, maar dit gebeurt in gesprekken of tijdens het lezen van de fragmentarische stukken in reisboeken. En wellicht moet ik me er nog meer in verdiepen om er een goed stuk over te schrijven. Dus sorry voor deze niet voldoende onderbouwde overpeinzingen.

Terug naar de plaats waar Boeddha is geboren. De steen ligt onder een glazen plaat en heeft de vorm van een grote voet van Yeti. Weer buiten zien we de poel waar Maya Devi heeft gebaad voordat ze het kindje ter wereld bracht. Rondom de poel (en ook de tempel) zitten vele groepen Aziaten (een enkele Amerikaan/Europeaan/Australiër of wat dan ook) in hun eigen taal mantra's te zingen. Ondanks dat ik snap dat het beter te volgen is in je eigen taal, steekt het me dat er toch weer groepen zijn gevormd. Waarom zou niet iedereen dezelfde filosofie in een algemene taal belijden? Waarom gaat niet iedereen bij elkaar zitten om over de filosofie te praten? Maar misschien ben ik nu ook wel hypocriet, want ik heb ook meer met Ajax dan met Feijenoord, terwijl ze allemaal voetbal spelen. We willen blijkbaar in hokjes denken. En natuurlijk doe ik daar aan mee.
Op het terrein staat ook een bodi-boom. Onder een vergelijkbare boom zou Boeddha zijn eerste preek houden in Sarnath, India (ook een plaats die ik heb mogen bezoeken).
Deze boom is volgehangen met Tibetaanse gebedsvlaggetjes, wat een geweldig mooi gezicht is. Op de vlaggetjes staan mantra's, zoals 'omani padme hum' (de parel in de lotusbloem), en deze worden de wereld ingestuurd.
Na nog wat mensen in kleermakerszit en de ogen dicht te hebben bekeken wordt het tijd om de andere bezienswaardigheden op te zoeken. Op het terrein verrijzen namelijk 44 verschillende kloosters. Allemaal kloosters van verschillende landen of kleinere initiatieven. Wij bezoeken het Cambodjaanse klooster. Deze is nog in aanbouw en wordt in de vorm van de overweldigende Angkor Wat gemaakt. Na een welkomstspeech van 1 van de monniken worden we allemaal gezegend (wat vreemd is bij een filosofie, vind ik) en kan er nog een persoonlijke zegening in ontvangst worden genomen. Na een donatie aan het klooster mogen wij onze namen opschrijven. De namen van onze groepsleden worden op een wand met donateurs geplaatst. Dus mocht jij in de toekomst nog eens naar Lumbini gaan, ga dat zeker langs bij deze tempel. Daar zie je namelijk de namen van een stel donateurs en die gefascineerd zijn door de filosofie van de Boeddha. Daarmee zeker nog geen volgers, maar interessant, dat wel!

Met deze woorden wil ik dit verhaal afsluiten. Hopelijk kunnen jullie een touw vast knopen aan dit 'filosofisch' verhaal.

Misschien schrijf ik zo nog een spannend verhaal over een neushoorn-aanval...maar dat ligt er een beetje aan of ik daar nog zin in heb. Het is inmiddels 04:10 in Doha. Over dik 3 uur vlieg ik naar mijn liefje in Brussel! Lekker even relaxen en maandag weer naar school.

Liefs
Martijn