Thuiskomen in een vreemd land

Salaam elaikum,

Het is schoolvakantie, dus Martijn heeft weer het vliegtuig genomen om weer op reis te gaan voor Djoser. Zoals zo vaak is Egypte de eindbestemming en zit ik nu met 14 mensen (7 volwassenen en 7 kids) in het steeds toeristische wordender Luxor.

Om Egypte weer binnen te komen was een soort thuiskomen. De afgelopen jaren (12 jaar geleden voor het eerst) ben ik zeer regelmatig in deze woestijnstaat aan de Nijl geweest. Iedere keer heb ik weer genoten van dit maffe land. Bij aankomst stapten we een taxi in en gingen we (een collega en ik) de taxi in. Het hectische verkeer suiste om ons heen (ondanks dat het 4 uur 's-nachts was) en uiteraard hadden we een 'echte' Egyptische chauffeur. Bij het instappen hebben we zoals gebruikelijk prijs en plaats afgesproken...ma fis muskela (no problem)! Komt allemaal goed. En inderdaad het eerste deel van de reis ging goed. Nadat de chauffeur onze derde passagier had afgezet kregen wij al een vermoeden dat het niet helemaal goed zou gaan. Zoals de meeste chauffeurs (en andere Egyptische mannen) reed de onze stoicijns door. Echter wij hadden wel door dat dit een lange onderneming zou kunnen worden. Wij overnachten namelijk in een klein hotel dat minder bekend is bij chauffeurs. Nadat we voor de 3e keer dezelfde rotonde hadden genomen en de chauffeur verschillende keren mensen op straat had gevraagd naar onze 'funduq' (hotel in het Arabisch) hebben wij het heft in handen genomen. We riepen met z'n tweeen alle plaatsen die we kenden in de buurt van ons hotel. De chauffeur dook een beetje ineen. Nadat het de chauffeur toch pijnlijk duidelijk was dat wij het beter wisten reed hij stilzwijgend onze aanwijzingen na. Na 10 minuten stonden we voor ons hotel en het gebruikelijke gezeur over 'bakshiesh' (fooi) liet de chauffeur wijzelijk achterwege. We waren er het was bijna 5 uur 's-ochtends...

Er zijn regelmatig mensen die mij vragen wat ik zo leuk aan Egypte vind. Meestal antwoord ik, veel te zien, een mooie geschiedenis, grappige mensen etc. Maar er is mij nog iets anders opgevallen:
Egypte heeft een bijzonder plekje in mijn hart omdat er iets is wat 'wij' (mijn sociale omgeving) ook doen. Dit is gezelligheid creeeren. Bij elkaar zitten en dan gaan kletsen, fylosoferen, roddelen en de afgelopen en komende dagen bespreken. Een Egyptenaar doet dit nog veel extremer en neemt hier altijd alle tijd voor. Ooit zei iemand tegen me, toen ze bij mijn ouders thuis was, dat jullie dat altijd doen, zo bij elkaar zitten en dat maar kletsen. En inderdaad dit is was wij altijd doen! Wij zijn misschien ook een beetje Egyptenaar...ha ha!
Maar een Egyptenaar doet dit wel erger...de gemiddelde Egyptenaar zie je vrijwel nooit lezen. Nooit duiken ze in een boek anders dan de koran (terwijl ze die eigenlijk ook niet begrijpen). Misschien ligt hier ook wel het probleem van de economische chaos in Egypte. Een land waar het al 3000 jaar zo gaat als nu. Daar staat wel tegenover dat ze ook al 3000 jaar gezelligheid hebben!

Als laatste wil ik nog een kleine omschrijving geven van Luxor. Het slaperige stadje van een aantal jaar geleden is compleet aan het veranderen. Een nieuwe burgemeester heeft het plan om Luxor een groot openluchtmuseum te maken. Hier moet veel voor wijken. Huizen worden afgebroken en er is een nieuwe soukh gecreeerd. Tot nog toe klagen de Egyptenaren zelf en is de toerist nog niet overtuigd van de 'moderne' soukh...misschien weet ik over 8 jaar ook niet beter!

Veel liefs en tot snel,
ik kom 26 februari al weer thuis...jammer!

Martijn