Jim van Nazareth in de hoogste kaste

Dag allemaal in het koude Nederland,

Hier is weer een update vanuit India. Hier geen vrieskou 's nachts, slechts een trui is genoeg om in de 20 graden buiten door te brengen.

Hee zus, bedankt voor je leuke reactie. Vandaag al weer de laatste dag van de herfstvakantie. Heeft Vince genoten en heeft hij weer zin in schoo? En Jade? Vond ze het leuk om te gaan logeren? Ik weet het verkeerspark nog wel. Jij met twee staartjes en in het rood. Jij of ik had een beer meegenomen. Dit weet ik dan weer van foto's. Edo volgens mij hard crossend en op zoek naar waarschuwingen van de politie. Leuk om dag weer te beleven met je eigen kinderen of niet?

De reis door India is zeer bijzonder. Grappig hoe het beeld van een land zo anders kan zijn wanneer je er weer bent. Ik had een herinnering van mijn vorige reis (8 of 9 jaar geleden) dat het contact met de Indiërs zo moeilijk was. Dit valt enorm mee. Buiten een aantal verkopers en bedelaars zijn de meeste Indiërs hele hartelijke mensen. Ik had het idee dat je niet met zo kon lachen, maar ook dat ingesleten idee is niet juist. Een voorbeeld van hartelijkheid zal ik hieronder geven.

Ons verblijf in Rajastan (provincie in het westen van India) gaat langs verschillende steden. Een ervan is de "blauwe stad" Jodphur, een stad die inderdaad voor een groot deel blauw geschilderd is. Blauw schijnt koeler te zijn en ook het aantal muggen te verminderen. Maar dit terzijde.
We overnachten tijdens deze reis niet in Jodphur, maar in een dorpje 7 km er vandaan. Hier slapen we in een oud paleis van de Taipur van de regio. Zo'n Taipur is een soort gouverneur van een aantal dorpen en moet verantwoording afleggen aan de maharadja van Marwar (Jodphur). De eigenaar is prins Singh, een man met alleen nog maar een symbolische functie. In 1947, bij de onafhankelijkheid van India is de maharadja's en hen die daaronder vallen de formele macht ontnomen. Echter heeft de maharadja en zijn gevolg nog wel degelijk een belangrijke rol in de regio en heeft hij ook nog wel een bepaalde macht. Het verhaal hieronder zal ook duidelijk maken hoe dat kan.

We sliepen twee nachten in het Jhalamand Palace bij de prins. Ondanks dat het gewoon hotel is, blijft het bijzonder om een prins te ontmoeten en vooral ook te zien hoe het personeel zich erg onderdanig gedroeg ten opzichte van deze, bestcharismatische, man. In de avond leek er een groep mannen uit het dorp langs te komen voor een audiëntie met de prins. Terwijl de prins, een wit zijden gewaad dragend, onderuitgezakt op een stoel zat, zaten er 15 mannen in witte katoenen gewaden op de grond met de prins te praten. Waar het over ging weet ik niet, maar ik fantaseer over een financiering voor een nieuwe riolering of iets dergelijks.
Tijdens onze eerste nacht was het ons opgevallen dat er vanuit het dorp harde muziek kwam. Deze was tot in het paleis te horen. Na de eerste avond hadden we vraagtekens bij de herkomst van het geluid. Het is momenteel het festivalseizoen in India, dat betekent dat er op dat moment het 10 dagen festival plaats vond. Tien dagen feest rondom de hindoeïstische tempels. Erg gaaf om mee te maken hoe er hele processies naar de verschillende tempels gaan. Met deze wetenschap besloten wij de tweede avond op onderzoek uit te gaan.
Het was ongeveer tien uur 's avonds toen we (2 vrouwen, 3 mannen en ik) het hotel verlieten op het geluid afgaande. De bron bleek snel gevonden, in het dorp was het bijna overal donker op 1 huis na. Voor de huis zaten 4 jongens met grote pupillen ons aan te kijken. Onwetend van de gebruiken vroegen wij of we binnen mochten kijken. De enthousiaste jongens wezen ons direct naar binnen: "yes, yes, no problem". In de deuropening zag ik alleen maar vrouwen, dus ik stuurde de twee dames die erbij waren vooruit. De jongens maakte wel heel duidelijk dat we allemaal naar binnen mochten. Dus schoenen uit en naar binnen! Op zoek naar de muziek. Dit wad niet moeilijk, want op de kleine binnenplaats van het huis zaten ongeveer 20 mannen en jongens rondom een band. Deze band werd versterkt en zat op de grond, net als de toehoorders. Indiaase klassiekers werden gespeeld, want een aantal van de toehorende mannen zongen mee. Bij binnenkomst werden we direct vooraan gezet en we waren eregasten, dat was duidelijk. Terwijl de muziek werd gespeeld en wij zoetigheid en zoete thee met melk kregen werd er vrolijke muziek gemaakt. We werden door iedereen vriendelijk toegelachen. Overal mochten we foto's van maken. De oudere mannen voorin waren enthousiast en jochies van 4 à 5 zaten bij hun opa's of lagen te slapen op de bedden rondom de binnenplaats.
Plots veranderende de sfeer. Een deel van de binnenplaats werd leeg gemaakt en een aantal mannen maakten plaats voor dekens en kussens. Enigszins verrast door de paniekerige sfeer die er was, keken we om. Daar kwam een soort Jezus figuur binnen. Hij droeg een witte doek, zoals Ghandi ook altijd aan had. Waarom de associatie met Jezus? Hij had een dikke ronde baard en keek heel devoot. Er hing een bepaalde sfeer om hem heen die hem bijna goddelijk maakte. In zijn gevolg kwamen 3 dames. Een van hen droeg ook een witte jurk en een hoofddoek. Zij had een vrij lege blik, alsof ze niet helemaal in deze ruimte was. De hele avond zou er geen glimlachje af kunnen. De andere twee vrouwen waren wat ouder en droegen mooie felgekleurde jurken, zoals de meeste vrouwen in Rajastan. Eenmaal binnen werden zij op de kussens en dekens geplaatst. De muziekant met een soort trekharmonica, maar dan een kast met pianotoetsen, gaf zijn instrument aan Jezus. Al snel bleek ook hij niet helemaal aards. Hij deed me denken aan Jim Morrinson in een stonede bui. Hij had een mooie diepe stem waarmee hij een soort van fluisterde. Hij leek permanent een gedicht of gebed op te zeggen. Met het apparaat in zijn handen raakte te oorspronkelijke harmonica speler zijn voeten aan, wat een ultiem teken van respect is in hindoeïstisch India. De muziek werd een stukje trager en dramatisch. Jim bleek best goed te zingen, maar de vrouw in het wit zou geen volle zalen trekken. Wanneer ze meefluisterde met Jezus was het aan te horen, maar haar uithalen waren tenenkrommend. Ondertussen zou je uit haar blik kunnen halen dat ze of haarzelf heel goed vond (arrogant dus) of dat ze verlegen (ze zat in een kamer met alleen maar Indische mannen en twee blanke dames, waar ze geen steun van kon verwachten). Het concert en duurde ongeveer anderhalf uur. Al foto's makend werd de kleermakers zit mij al gauw te veel. Ik heb nog een paar yoga lessen nodig om het 2 uur vol te houden. Heb ik nog wat rond gezworven door het huis. Nadat ik een aantal vrouwen met kinderen op de gevoelige plaat had gezet, werd ik vriendelijk verzocht mijn oncomfortabele positie weer in te nemen. Toen de show was afgelopen sprong ik dan ook op. De zanger, zangeres en gevolg verlieten het pand en stapten in hun luxe Toyota. De achtergebleven mannen vroegen ons nog te blijven, maar het bed riep en mijn spieren zouden die kleermakerszit niet meer vol kunnen houden.

Na deze gebeurtenis waren we toch wel benieuwd wat ons overkomen was. Nu moet dit gezocht worden in het festival en het hindoeïsme. Vanwege het festival had deze familie geld over voor een artiest uit de grote stad. En niet zo maar iemand, de man en zij gevolg waren bhrama's. Dit zijn mensen uit de hoogste kaste in het Hindoeïsme. Er zijn in India 4 officiële kastes en 1 onofficiële. Deze kasten zorgden eeuwenlang voor de onderlinge verhoudingen. De hoogste kaste bestaat uit priesters of mensen die bijna bij de verlichting zijn. Je wordt geboren in een kaste en gaat daar ook in dood. Deze kaste wordt door iedereen vereerd en gepamperd. De tweede kaste zijn de heersers en krijgsmannen. Deze mensen worden geboren om het land, provincie of streek te besturen. Onze prins valt in deze kaste. Ook hij wordt vereerd en gepamperd. Dan is er de derde kaste en dit zijn de koopmannen en handelaren. Deze kaste is redelijk groot en vormt eigenlijk de middenklasse. Dit is de kaste die momenteel het heel goed heeft in het economische opbloeiende India. Dan is er de vierde kaste en dit zijn de dienaren, boeren en arbeiders. Deze mensen zorgen voor de productie. Al deze kastes zorgen ervoor dat de maatschappij ordelijk en goed samenleefd.
Dan is er nog de laatste kaste en dit zijn de dalits, of onaantastbaren. Dit is het putje van de maatschappij. Zij doen alles wat de andere kastes niet doen. Troep opruimen, de doden verplaatsen, poep opruimen, vuilnis verwerken etc. Dit zijn veelal de mensen die in de sloppenwijken wonen.
Officieel is het kastesysteem afgeschaft in 1950, maar aangezien het een maatschappelijk en religeus systeem is werkt het nog steeds.

Dus Jim van Nazareth en de prins komen uit hoge kastes en worden geaddoreerd. Ineens was het kaste systeem mij helemaal duidelijk en weet is weer iets meer van India. En na dit lange verhaal hoop ik niet dat jullie zijn afgehaakt. Ik zal proberen het de volgende keer kort te houden.

Ik hoop dat het goed met jullie gaat, tot snel weer!

Veel liefs uit Agra (ja, gisteren was ik bij de Taj...zie FB voor wat foto's)
Martijn