Avonturier in de bewoonde wereld
Door: Martijn
Blijf op de hoogte en volg Martijn
06 Januari 2014 | Nepal, Sauraha
Avonturier in de bewoonde wereld
Nog een verhaaltje dan voordat ik weer thuis ben. Ik zou het de avonturier deel 3 kunnen noemen, maar eigenlijk slaat dat niet helemaal op wat ik ga vertellen.
Nepal heeft zich de afgelopen anderhalf jaar in drie seizoenen aan mij getoond. Vorig jaar november ben ik voor het eerst geland in Kathmandu. Een prachtige ervaring, waar ik Kathmandu, Pokhara en een deel van de Annapurna trekking heb gedaan (ook dit heb ik geschreven op deze blog). Afgelopen zomer werd ik door Djoser naar Nepal gestuurd om de eerste Djoser junior reis ooit in Nepal te begeleiden. Een nat en warm seizoen, waar het voornamelijk bewolkt was. Tijdens die reis heb ik als top attractie Chitwan mogen toevoegen aan het lijstje. Dit nationale park is als een soort Afrika in Azie. Het leefgebied van de machtige tijger, luipaarden, olifanten en natuurlijk de neushoorns. Hier heb ik de avonturier 1 en 2 overgeschreven.
En deze keer was ik in Chtiwan het begin van de maand januari. De dagen begonnen koud, met soms mist en in ieder geval ochtenddauw in de jungle. Helaas is het nog te vroeg voor een ideale safari in dit grote park, want het gras is nog hoog en dit verminderd de kans om wild te spotten. Ondanks dat hebben we veel gezien tijdens de afgelopen dagen. In totaal 5 neushoorns, tientallen krokodillen, gavialen, wilde zwijnen, herten exotische vogels en voor een deel van de groep zaten er zelfs twee jonge luipaardjes voor de gretige camera's. Een wilde olifant en dat maakte het verblijf zeer geslaagd en succesvol.
Nu wil ik graag over naar de laatste avond Chitwan. Dit was tevens de avond van het afscheid van groep en Nepal. In de reisleiders (flauwe) termologie, het laatste avondmaal. De Messias van de groep spreekt voor het laatst voordat hij verdwijnt met een vliegtuig naar het verre Nederland. De avond was heel gezellig, vele mooie woorden en fantastisch leuke kadootjes voor Doortje worden mij verstrek. Met een brok in mijn keel hield ik mijn laatste 'preek' (of eigenlijk vertelde ik een verhaal, waarin ik heb geprobeerd de hoogte punten van de reis samen te vatten). Na al dat gespeech en de nodige borrels werd het rustiger in het restaurant. We bleven over met een select gezelschap. Ik had een grote fles bier voor mij staan van 600ml. Dit was mijn tweede van de avond en met moeite probeerde ik hem te legen. Ik had immers afgesproken om nog een afzakkertje te pakken met de twee jongste jongens uit de groep.
Plots is er tumult buiten het restaurant. Twee van de jongens van het hotel komen binnenstormen en melden ons 'Rhino, there's a Rhino in the garden'. Zonder ook maar een moment er over na te denken stormen we naar buiten. Een van mijn groepsleden, Paul, had een geweldige zaklantaarn waardoor we het grote beest op korte afstand konden bewonderen. De mannetjes neushoorn stond druk te grazen en maakte zich niet druk over een stel opgewonden apen op het, met betonnen balustrade omringde, terras hen bewonderen aan staarden. 'Wat een beest en dat in de achtertuin van het hotel', we konden ons geluk niet op. Na een aantal zenuwachtige pogingen om het beest te fotograferen, bedacht ik me dat we de mensen die al naar bed waren moesten wekken. Zo gezegd zo gedaan. De twee jongens werden uit de kroeg om de hoek geplukt en 1 stel werd onderbroken tijdens het pakken van de tas. Hiervoor wilden ze zeker wel even naar beneden komen. Op 1 of andere manier was ik helemaal door het dolle heen. Het kan de bier zijn geweest of gewoon de realisatie dat er een beest op een paar meter van je staat die wild is en je binnen no time kan omver walsen en daarmee de tocht naar het Nirwana kan bezorgen.
De uitstraling van het beest was overigens er ontspannen. Het gras smaakte hem goed en hij leek er geen genoeg van de kijken. Vanuit onze veilige plaats zagen we hem steeds verder weg lopen. Ook wij verplaatsten ons naar de volgende hide-out. Deze keer stonden we met de sterke zaklantaarn ons te vergapen vanuit een open prieel. (Misschien weer het bier) we voelden ons zeker genoeg om de laatste schreden van de neushoorn te bekijken in de tuin.
De dikhuid met 1 hoorn vertrok door de bossage naar het volgende grasveld. Dit is het grasveld van een restaurant waar ze een mooi gazon hebben, maar ook een medewerkers vertrek op de plek waar het beest de tuin in kwam. Geluk voor de medewerkers is dat er ook vele honden rondom de vertrekken zijn. Deze begonnen als wilde beesten te blaffen. In eerste instantie leek Rhino niet onder de indruk, maar toe de mensen zich er ook nog mee gingen bemoeien bleek dit het beest wel wat agressief te maken. Een luid geknor van de neushoorn was te horen. Wij stonden nog steeds in de hoek van onze tuin in het prieeltje het geheel aan te horen. Er ontstond een lacherige sfeer en met de zaklantaarn probeerden we te lokaliseren waar het beest zich bevond. Onmogelijk naar het bleek. De bossage was te dicht.
Het geknor werd heviger en de honden blaften hun longen eruit. Een paar zware knallen waren te horen, gemaakt door de medewerkers van KC's restaurant. Het leek te lukken. De neushoorn besloot het hazenpad te kiezen...of misschien moet ik dat het olifantenpad noemen, want wat een poten heeft dat beest. Met een luid geknor hoorde we het beest door de bossage onze kant op te komen. Nog 70 meter scheidde ons van een wild gemaakte, agressief dier dat alles in zijn weg zou vertrappen. De jongens van het hotel riepen ons in paniek op dat we moesten rennen. En dat lieten we ons geen twee keer zeggen. We hoorden de poten van het dier door het gras gaan en de groep van 8 splitste zich op in twee groepen.
Een groep besloot de jongens van het hotel te volgen en naar het beveiligde terras te gaan.
De tweede groep werd door mij aangevoerd, ik had besloten om richting de hotel kamers te gaan om daar de trap op te rennen. Daar zou hij vast niet op kunnen. Tijdens de sprint naar de trap ging er wel het een en ander door mij hoofd te gaan. En deze keer geen ontnuchterende gedachte waarin ik de paniek bagatelliseer, maar een gevoel van de strijd tegen de natuur. Ik voelde me alsof ik alleen in de jungle rende voor mijn leven. als dit beest achter mij aanzat had ik 30 meter te gaan voordat ik op de trap zou staan. Het gevoel daar alleen te zijn vond ik typerend. Achter mij renden namelijk nog 4 mensen. Ben ik dan niet de held die zich zou opofferen voor anderen of in dit geval de groep? Wanneer het vliegtuig zou neer gaan sta ik dan ook als eerste bij de deur. Dit zijn vraagstukken die daarna door mijn hoofd schoten. En ik realiseer me dat ieder geval uniek is en je soms nuchterder kunt denken als iemand met 1,2 liter bier achter zijn kiezen.
Wat me wel prettig stemde is dat de keuze voor de trap van het hotel, wellicht de beste was. Wanneer de neushoorn achter ons aan zou komen moest hij door een tuin met perkjes en bomen. Obstakels genoeg om de boel te vertragen. De andere groep had meer kans op een ongeluk. Het gebied is opener en in de lijn van het beest.
En dan nu de ontknoping: de neushoorn rende wel degelijk onze kant op, maar besloot tijdens zijn nachtelijke renpartij op het gras te blijven en naar de waterkant te gaan. Veilig weer de natuur in het park in. Ook zijn avond was even heftig geweest. Al dat lawaai en honden die blaften en andere schepsels die hij niet goed kon herkennen (neushoorns zijn nagenoeg blind en zien maar een meter of 20) die hem opjaagden.
Misschien zij hij nu ook wel een blog te schrijven met zijn neushoornpoten of verteld hij over het geluid van rennende Nederlanders bij de Rhino Lodge. Wie weet?
Kortom het was een hachelijke avond die qua adrenaline hoog staat op mijn avonturenlijstje. Toch noem ik het niet de avonturier deel 3, want deze keer was de neushoorn de avonturier in de bewoonde wereld.
Tot snel allemaal,
Liefs
Martijn
Nog een verhaaltje dan voordat ik weer thuis ben. Ik zou het de avonturier deel 3 kunnen noemen, maar eigenlijk slaat dat niet helemaal op wat ik ga vertellen.
Nepal heeft zich de afgelopen anderhalf jaar in drie seizoenen aan mij getoond. Vorig jaar november ben ik voor het eerst geland in Kathmandu. Een prachtige ervaring, waar ik Kathmandu, Pokhara en een deel van de Annapurna trekking heb gedaan (ook dit heb ik geschreven op deze blog). Afgelopen zomer werd ik door Djoser naar Nepal gestuurd om de eerste Djoser junior reis ooit in Nepal te begeleiden. Een nat en warm seizoen, waar het voornamelijk bewolkt was. Tijdens die reis heb ik als top attractie Chitwan mogen toevoegen aan het lijstje. Dit nationale park is als een soort Afrika in Azie. Het leefgebied van de machtige tijger, luipaarden, olifanten en natuurlijk de neushoorns. Hier heb ik de avonturier 1 en 2 overgeschreven.
En deze keer was ik in Chtiwan het begin van de maand januari. De dagen begonnen koud, met soms mist en in ieder geval ochtenddauw in de jungle. Helaas is het nog te vroeg voor een ideale safari in dit grote park, want het gras is nog hoog en dit verminderd de kans om wild te spotten. Ondanks dat hebben we veel gezien tijdens de afgelopen dagen. In totaal 5 neushoorns, tientallen krokodillen, gavialen, wilde zwijnen, herten exotische vogels en voor een deel van de groep zaten er zelfs twee jonge luipaardjes voor de gretige camera's. Een wilde olifant en dat maakte het verblijf zeer geslaagd en succesvol.
Nu wil ik graag over naar de laatste avond Chitwan. Dit was tevens de avond van het afscheid van groep en Nepal. In de reisleiders (flauwe) termologie, het laatste avondmaal. De Messias van de groep spreekt voor het laatst voordat hij verdwijnt met een vliegtuig naar het verre Nederland. De avond was heel gezellig, vele mooie woorden en fantastisch leuke kadootjes voor Doortje worden mij verstrek. Met een brok in mijn keel hield ik mijn laatste 'preek' (of eigenlijk vertelde ik een verhaal, waarin ik heb geprobeerd de hoogte punten van de reis samen te vatten). Na al dat gespeech en de nodige borrels werd het rustiger in het restaurant. We bleven over met een select gezelschap. Ik had een grote fles bier voor mij staan van 600ml. Dit was mijn tweede van de avond en met moeite probeerde ik hem te legen. Ik had immers afgesproken om nog een afzakkertje te pakken met de twee jongste jongens uit de groep.
Plots is er tumult buiten het restaurant. Twee van de jongens van het hotel komen binnenstormen en melden ons 'Rhino, there's a Rhino in the garden'. Zonder ook maar een moment er over na te denken stormen we naar buiten. Een van mijn groepsleden, Paul, had een geweldige zaklantaarn waardoor we het grote beest op korte afstand konden bewonderen. De mannetjes neushoorn stond druk te grazen en maakte zich niet druk over een stel opgewonden apen op het, met betonnen balustrade omringde, terras hen bewonderen aan staarden. 'Wat een beest en dat in de achtertuin van het hotel', we konden ons geluk niet op. Na een aantal zenuwachtige pogingen om het beest te fotograferen, bedacht ik me dat we de mensen die al naar bed waren moesten wekken. Zo gezegd zo gedaan. De twee jongens werden uit de kroeg om de hoek geplukt en 1 stel werd onderbroken tijdens het pakken van de tas. Hiervoor wilden ze zeker wel even naar beneden komen. Op 1 of andere manier was ik helemaal door het dolle heen. Het kan de bier zijn geweest of gewoon de realisatie dat er een beest op een paar meter van je staat die wild is en je binnen no time kan omver walsen en daarmee de tocht naar het Nirwana kan bezorgen.
De uitstraling van het beest was overigens er ontspannen. Het gras smaakte hem goed en hij leek er geen genoeg van de kijken. Vanuit onze veilige plaats zagen we hem steeds verder weg lopen. Ook wij verplaatsten ons naar de volgende hide-out. Deze keer stonden we met de sterke zaklantaarn ons te vergapen vanuit een open prieel. (Misschien weer het bier) we voelden ons zeker genoeg om de laatste schreden van de neushoorn te bekijken in de tuin.
De dikhuid met 1 hoorn vertrok door de bossage naar het volgende grasveld. Dit is het grasveld van een restaurant waar ze een mooi gazon hebben, maar ook een medewerkers vertrek op de plek waar het beest de tuin in kwam. Geluk voor de medewerkers is dat er ook vele honden rondom de vertrekken zijn. Deze begonnen als wilde beesten te blaffen. In eerste instantie leek Rhino niet onder de indruk, maar toe de mensen zich er ook nog mee gingen bemoeien bleek dit het beest wel wat agressief te maken. Een luid geknor van de neushoorn was te horen. Wij stonden nog steeds in de hoek van onze tuin in het prieeltje het geheel aan te horen. Er ontstond een lacherige sfeer en met de zaklantaarn probeerden we te lokaliseren waar het beest zich bevond. Onmogelijk naar het bleek. De bossage was te dicht.
Het geknor werd heviger en de honden blaften hun longen eruit. Een paar zware knallen waren te horen, gemaakt door de medewerkers van KC's restaurant. Het leek te lukken. De neushoorn besloot het hazenpad te kiezen...of misschien moet ik dat het olifantenpad noemen, want wat een poten heeft dat beest. Met een luid geknor hoorde we het beest door de bossage onze kant op te komen. Nog 70 meter scheidde ons van een wild gemaakte, agressief dier dat alles in zijn weg zou vertrappen. De jongens van het hotel riepen ons in paniek op dat we moesten rennen. En dat lieten we ons geen twee keer zeggen. We hoorden de poten van het dier door het gras gaan en de groep van 8 splitste zich op in twee groepen.
Een groep besloot de jongens van het hotel te volgen en naar het beveiligde terras te gaan.
De tweede groep werd door mij aangevoerd, ik had besloten om richting de hotel kamers te gaan om daar de trap op te rennen. Daar zou hij vast niet op kunnen. Tijdens de sprint naar de trap ging er wel het een en ander door mij hoofd te gaan. En deze keer geen ontnuchterende gedachte waarin ik de paniek bagatelliseer, maar een gevoel van de strijd tegen de natuur. Ik voelde me alsof ik alleen in de jungle rende voor mijn leven. als dit beest achter mij aanzat had ik 30 meter te gaan voordat ik op de trap zou staan. Het gevoel daar alleen te zijn vond ik typerend. Achter mij renden namelijk nog 4 mensen. Ben ik dan niet de held die zich zou opofferen voor anderen of in dit geval de groep? Wanneer het vliegtuig zou neer gaan sta ik dan ook als eerste bij de deur. Dit zijn vraagstukken die daarna door mijn hoofd schoten. En ik realiseer me dat ieder geval uniek is en je soms nuchterder kunt denken als iemand met 1,2 liter bier achter zijn kiezen.
Wat me wel prettig stemde is dat de keuze voor de trap van het hotel, wellicht de beste was. Wanneer de neushoorn achter ons aan zou komen moest hij door een tuin met perkjes en bomen. Obstakels genoeg om de boel te vertragen. De andere groep had meer kans op een ongeluk. Het gebied is opener en in de lijn van het beest.
En dan nu de ontknoping: de neushoorn rende wel degelijk onze kant op, maar besloot tijdens zijn nachtelijke renpartij op het gras te blijven en naar de waterkant te gaan. Veilig weer de natuur in het park in. Ook zijn avond was even heftig geweest. Al dat lawaai en honden die blaften en andere schepsels die hij niet goed kon herkennen (neushoorns zijn nagenoeg blind en zien maar een meter of 20) die hem opjaagden.
Misschien zij hij nu ook wel een blog te schrijven met zijn neushoornpoten of verteld hij over het geluid van rennende Nederlanders bij de Rhino Lodge. Wie weet?
Kortom het was een hachelijke avond die qua adrenaline hoog staat op mijn avonturenlijstje. Toch noem ik het niet de avonturier deel 3, want deze keer was de neushoorn de avonturier in de bewoonde wereld.
Tot snel allemaal,
Liefs
Martijn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
