De avonturier deel 1

Dag allemaal,

Hoe gaat het met jullie? Genietend van de zomer? Zo af en toe hoor ik wat van jullie via facebook. Hier is nog een verslagje van mijn avontuur in Chitwan. Nog even en ik kom weer thuis...en dan ga ik met mijn liefje op reis...ja, al weer.

Het einde van de reis komt met rasse schreden op ons af. Tijdens mijn vorige verhaaltje heb ik jullie verveeld met een kleine uiteenzetting van Nepal, maar er is meer interessants in dit land. Op de hete vlaktes in het zuiden van dit Himalaya landje ligt een aantal schitterende natuurparken. Helaas bezoeken we tijdens onze reis maar 1 van deze. Gelijk de meest populaire en meest bezochte van allen, Chitwan National Park. Dit park aan de grens met India wordt gevormd door een soort moerasgebied met vele rivieren en bossen. In dit 932 vierkante kilometer grote gebied leven een groot aantal dieren die in andere delen van de wereld niet voorkomen of zeldzaam zijn. De meest in het oog springend zijn wel de Aziatische olifant, Aziatische Neushoorn en natuurlijk de machtige tijger. De wens van vele bezoekers is dan ook om deze geweldige beesten in het wild te mogen zien.

Op deze manier kwam ik hier ook aan. Een licht opgewonden gevoel dat ik in het territorium van de tijger, de neushoorn en vele andere dieren me zou kunnen bewegen. Van te voren werd al gezegd dat de tijger een zeer moeilijk te spotten dier is. Het is schuw en is voornamelijk 's nachts actief. Maar zoals iedereen die een staatslot zich miljonair acht, was ook ik in de domme veronderstelling dat ik vast het geluk zou hebben de koning van de jungle in de ogen te mogen kijken. Tijdens onze reis zijn er verschillende manieren om de wildernis in te gaan en drie daarvan heb ik mogen ervaren. Hier een omschrijving van een geweldig avontuur...zou ik miljonair worden?

Deel 1
Iedere crocidile dundee weet dat je de jungle het beste kunt bedwingen met een bootje. In mijn geval een kano. Bij de minimale instructie vooraf werd duidelijk dat we in het gebied van de krokodillen zouden gaan varen. Onverschrokken als ik ben hield ik mijn handjes dan ook netjes binnen boord. Met 26 mensen in twee kano's voeren wij in een indrukwekkende stilte door het gebied. Al snel voelden we ons bekeken en twee ogen met een soort rubberen kassen keken ons aan vanaf het water aan de oever. De eerste croc was gespot. Terwijl de vogels ons vrolijk toevloten en de ijsvogels om onze boot cirkelden zag ik de volgende krokodil. Ik genoot van het compliment die ik kreeg over mijn goede ogen. 'Ja die zou ik nog nodig hebben op volgende avonturen, want onze neus laat ons vaak in steek als het gaat om onraad in de natuur'. Terwijl we de rivier afgleden werd het langzaam maar zeker wat ongemakkelijker in de boot. We zaten achter elkaar op hele kleine houten stoeltjes. Met opgetrokken knieën en de voeten naast de stoel van je voorganger. Mijn aandacht verslapte voor de natuur om me heen. Ik probeerde de juiste houding te vinden. Wellicht ben ik nog niet helemaal de onverschrokken avonturier die ik dacht dat ik was, wanneer ik niet eens 25 minuten in een kano kan zitten zonder de hele tijd me te verplaatsen.
De ongemakkelijke houding kwam gelukkig ten einde bij de jungle. We zouden 45 minuten de jungle in gaan. Ow, dit wordt natuurlijk fantastisch. Oog in oog met de hele jungle aan beesten en bloemen, dat doet iedereen toch goed. Onze gids nam ons mee langs verregende termieten heuvels, waar lipberen van genieten in het voorjaar. Ze graven de termieten uit en smikkelen van deze proteïne snackjes. Dus ik dacht laat de beer maar los. Tijdens de bus rit had ik de mensen een instructie gegeven over de manier om te reageren op de gevaren van de jungle.

Hier de samenvatting, voor iedere avonturier in dit gebied belangrijke informatie:
1. Wat te doen wanneer een kwade neushoorn op je af komt stormen?
- zoek een boom en klim erin, wanneer dit niet lukt blijf dan in ieder geval achter de boom staan. De neushoorn is nagenoeg blind en doet alles op basis van geur. Is er geen boom in de buurt, zig zag dan om het beest in de war te maken. Gebeurt dit vaak? Heel soms, maar dan wel met soms dodelijke afloop.
2. Wat te doen wanneer je een beer op korte afstand tegen komt?
- maak veel lawaai en bij een groep, ga bij elkaar staan en maak je zo groot mogelijk. Sla met een stok op de grond. De beer zal waarschijnlijk vluchten. Gebeurt dit vaak? In het voorjaar wanneer de beren jongen hebben wordt er wel eens een aanval gemeld.
3. Wat te doen bij een ontmoeting met een tijger?
- houd oogcontact met de tijger en loop langzaam achteruit. Hopelijk ontkom je aan de nagels en tanden van de tijger. Gebeurt dit vaak? Niet heel vaak, maar ieder jaar zijn er toch wel wat Nepalezen die aangevallen worden door een tijger. De tijger is vooral 's nachts actief, dus weinig toeristen worden gegrepen.
4. Wat te doen tegenover een kudde woedende olifanten?
Eh...er is maar 1 ding dat je kunt doen en dat is: RENNEN VOOR JE LEVEN!
Gebeurt dit vaak? Het meest van de hierboven beschreven aanvallen zijn wilde olifanten. De Nepalezen zijn dan ook het bangst voor de Wilde olifanten

Na 45 minuten door de achteruit van een doorsnee jungle te hebben gelopen hadden we niet veel meer gezien dan de eerder beschreven termieten heuvel, wat insecten en vogels. Even geen avontuur dus...
Maar dat zou nog komen.

Na een bezoek aan een olifanten opvoed centrum was het tijd om naar het hotel te gaan. We reizen in het regenseizoen, dus de hemel kwam op ons hoofd terecht en ons lunchadres werd bereikt met soppende schoenen en modder tot de enkels. Toch nog een beetje avontuur.

Een echte avonturier laat zich niet door het weer tegenhouden. Onverschrokken door de hitte, regen, storm en andere extreme weer-soorten. En dus werd er nog behoorlijk gebakkeleid over het wel of niet door laten gaan van de olifantensafari. We zouden hartstikke nat worden en dat willen we natuurlijk niet. De vertrektijd was 15:00 en toen om 14:50 de regen nog niet was opgehouden werden we toch wel wat zenuwachtig. Zouden we het droog houden? Moeten we wel gaan?
En daar kwam de echte expeditieleider in mijn boven. 'Natuurlijk gaat het door? De Olifanten zouden ook in de regen lopen, dus ook wij gaan ook'. Gelukkig een succesvol besluit, want de regen werd langzaam maar zeker minder.

Vanaf een platform konden we plaats nemen op onze olifant. Indrukwekkende kracht was voelbaar onder je billen. Echter de positie op het bakje was wat minder. Bungelende benen en een zweterige rug tegen de mijne. Het bakje op de olifant voelde wat hard aan. Ondanks dat was de opwinding er niet minder om. We gaan er een mooie toch van maken. Al snel leerden we de jungle kennen zoals die hoort. Een modderige ondergrond en takken en bladen die in het gezicht slaan. Als snel werden de eerste herten gespot. Dit beloofde een goede tocht te worden. De olifanten begonnen in colonne, maar al snel werd er van de route afgeweken. Mijn voeten klemden af en toe tussen boom en olifant en de natte taken zorgenden voor wat verkoeling. Er waren momenten dat we ons als ontdekkers van nieuwe jungle voelden. De olifant rukte af en toe takken van de bomen om lekker te verorberen. Na een kwartier door het gewas te hebben gelopen kwamen we op een groot veld in het midden van het bos. Na een tijdje te hebben getreuzeld te hebben op het veld ging er een schok van positieve energie door ons bakje. Daar uit de bossen kwam het beest waarvoor we eigenlijk op de olifant stapten. Een dier van dinosaurische proporties met een pantser waar een militair in Afghanistan blij mee zou zijn, de eenhorige neushoorn. Het beest stapte langzaam het grasveld op en leek ons niet op te merken. Niet vreemd wanneer je weet dat hij (het was een mannetje) stekeblind is. Daarnaast schijnt de geur van de olifant onze geur te overstemmen, waardoor het beest rustig doorgraast. We konden tot heel dichtbij komen en stonden oog in oog met eeuwenoude fauna historie! Wauw wat een beest, indrukwekkende billen en een soort varkenspootjes. Hier zou ik wel uren naar kunnen kijken, maar na een kwartier was het veld vol met olifanten en andere mensen die dit mooie beest wilden zien. Als een kind voelde ik me, alsof ik naar de dierentuin ging. Met een grote glimlach zat ik de rest van de rit uit. Niks kon me meer van mijn stuk brengen. Niet de vervelende zithouding of de hobbelige route van de olifant.

Avontuur 1 was uiteindelijk een succes. Morgen avontuur 1. Vond je dit verhaal leuk...de volgende is nog spannender. Hier wordt de echte discovery channel presentator in me wakker!

Veel liefs,

Martijn