Chinese vakantie

Dag allemaal,

Bedankt weer voor jullie leuke reacties...is altijd leuk om te lezen dat alles goed gaat. Ans doe de groetjes aan de rest van de familie...
Edo bedankt voor de planten...ik heb weer veel te doen als ik thuis kom...onkruid wieden en daarna een bbq!
Zusje, veel plezier in Mexico en ik spreek je de 21e...jammer dat we elkaar op Schiphol niet even kunnen zien!

Na ons avontuur in Tibet zijn we weer verder getrokken door China. Er zijn weer veel leuke dingen gebeurd en we hebben weer veel meegemaakt.

We bevinden ons inmiddels in Lijiang. Een schitterend dorpje in de uitlopers van de Himalaya. In dit mooie dorpje zijn er bij mij gedachten opgekomen die mij als arrogante en irritante imperialist zou kunnen bestempelen.
Zoals de meesten van jullie weten ben ik voor het eerst in 2000 naar China vertrokken. Het land wat ik toen aantrof was als een soort film waar je doorheen mocht lopen. Terwijl alle Chinezen om ons heen door gingen met hard werken en ons af en toe een blik gunden (meestal met een soort van verbazing of nieuwschierigheid), besteden wij tijd aan onze vakantie. Vaak waren we een van de weinigen die, met alle andere westerlingen, bezienswaardigheden bezochten. Mijn tweede bezoek was in 2002 en er waren al wat meer Chinese toersisten onderweg. Meer en meer liepen groepen Chinezen achter verschillende gekleurde vlaggetjes aan. Het dorpje waar ik nu ben, Lijiang veranderde ook. Het werd drukker en drukker. En vandaag de dag verlang ik soms heel stiekum terug aan de tijd dat de Chinezen minder vakantie hadden. Een tijd dat wij als westerse toeristen nog de overhand hadden. Uiteraard is dit een zeer verkeerde en foute gedachte. Iedereen heeft recht op vakantie. Misschien de Chinezen nog wel meer als ons. Dit volk dat jarenlang (onder Mao) heeft geleden en alleen maar heeft gewerkt, plukt daar nu eindelijk de vruchten hiervan.

Maar waarom dan toch die gedachte? Het Chineze toerisme is anders als het onze. Ze lopen in grote groepen achter elkaar aan (met het vlaggetje voorop). De groep is het belangrijkste en iedereen moet daarvoor wijken. Regelmatig raken we (Westerse toeristen) verstrikt in een groep en worden we bijna omvergeduwd. De Chinezen willen niet plotseling helemaal alleen rondlopen door de stad...
Vreemd is ook dat de mensen in deze groepen niet individueel gaan eten (wat heel gebruikelijk is bij onze groepen), op terrasjes zitten oid. Ze lopen alleen maar. Soms vragen wij ons af waar ze eten. Dit antwoord is snel gevonden; in grote restaurants van de hotels of net buiten de stad. Grote buffetten met de lekkerste dingen. Echter ook dingen die wij niet zo lekker vinden. Naast het gebruikelijke kip, varken en rundvlees vinden we ook ingewanden, kikkers, kippepoten (letterlijk de poten) ed.

Een ander aspect wat mij deze keer weer opvalt is dat de Chinezen niet zo veel geven om 'echte' authenciteit (schrijf ik dat goed?). De renovatie werkzaamheden zijn in volle gang (Verboden Stad, Zomerpaleis, Tempel van de Hemel, Potalapaleis, de weg over de passen in Tibet etc. etc. etc.) en de Chinezen lijken het prima te vinden. Vele dingen worden in oude staat hersteld, maar er worden ook veel nieuwe dingen in oude stijl gebouwd. Wij, in het westen, hebben nog een romantische gevoel bij de oude gebouwen. De Chinezen niet, zij zien liever iets 'gewoon' in oude stijl. Het maakt niet uit of dit 500 of 5 jaar oud is. Wellicht als gevolg van de Culturele Revolutie (in tien jaar tijd zijn de meeste oude gebouwen vernield 1967-1976) of omdat de Chinezen het oude gewoon beter kunnen voorstellen. Het centrum van Lijiang staat op de werelderfgoedlijst, maar ook hier is weer veel veranderd. Oude huizen zijn neergehaald om een groot plein te creeeren...waar het nu wemelt van de Chinese toeristen.

Dan nog kort een leuk aspect van de Chinese toeristen. Ze genieten van onze (en elkaars) aanwezigheid tijdens de avonden. Het is hier weekend geweest en we hebben op verschillende terrasjes gezeten. Aangezien restaurant hier dicht tegenover elkaar zitten worden er een soort zangwedstrijden gehouden. Grote groepen Chinezen zingen een lied en nodigen andere groepen uit om ook en lied te zingen. Door aan het einde van het lied te roepen: "Yanzo, Yanzo, Ya yanzo!!!" gaat de andere groep ook zingen en eindigt op dezelfde manier. Zo gaat het over en weer. Ook wij hebben meegedaan aan deze contest. Wij zongen voetbalstrijdliederen, kinderliedjes en smartlappen...voor mijn gevoel is ons repetoire iets minder denderend als die van de Chinezen...alhoewel ik ook niet weet wat voor liederen zij zingen...

Zo zijn wij onderdeel van een Chinese vakantie...en we vinden het 'geweldig'!

Groetjes Martijn