Doorgronden is doordrinken!

Barev (Hallo op z'n Armeens) allemaal,

Bedankt voor alle leuke reacties. Doet een mens toch altijd goed om al die berichtjes te lezen.

Zussie: ik ben benieuwd naar mijn kleine neefje!
Pa en Ma: gaat het lukken met de mini? En gaat alles goed?
Mark: Tof dat je alles gelezen hebt...vond je t ook leuk? Succes je laatste weekjes
Edo en Sanne: Hoe was Zweden en nog nieuws van het huis van Sanne?
Daantje: Knap dat je de vierdaagse hebt uitgelopen! Balen van je blessure! Ga er zeker eentje op drinken
Willemijn: Kom binnenkort mooi weer brengen en dan pakken we een wijntje op een terras in Utrecht
Titus en Christina: de code wordt langzaam maar zeker duidelijk...rose weet ik niet in het Bulgaars, waarschijnlijk Vino en bier kun je ook bestellen door Pivo te zeggen!
...: Wanneer gaan we een glaasje drinken in Bloemendaal...enneuh...hoe moet ik je noemen?

Inmiddels ben ik met mijn eerste groep bijna klaar. De reis is prima verlopen en de groep heeft genoten. Aangezien we een van de eerste groepen zijn hebben we onderweg nog wel de nodige evalutatie momentjes gehad, maar dat ging gelukkig over kleinigheidjes.
De tweede week door Georgie en Armenie heeft weer de nodige stof tot nadenken gegeven.
In Nederland weten we niet zo veel van deze landen, maar ook wanneer je een tijdje hier bivakkeert is het nog steeds moeilijk te doorgronden.
Beide landen hebben een soort chauvinisme waar wij Nederlanders nog heel wat van kunnen leren. De meeste mensen zijn zich heel bewust van het verleden. Dit heeft uiteraard met een hele heftige geschiedenis te maken, maar ook met bestaansrecht van deze staatjes. Ze bestaan pas sinds 1991. Beide landen hebben bijvoorbeeld een eigen taal. Deze lijkt helemaal nergens op. Er is werkelijk geen touw aan vast te knopen. De Armeense taal is al 2500 jaar oud en geldt als een van de bindmiddelen van dit land. Dit geldt tevens voor Georgie. Zowel het geschrevene als wat men uitspreekt is ons volkomen vreemd. Het is geen Russische, geen Slavische taal, geen Europese taal, maar een unieke taal. Gesproken door een heel klein deel van de wereldbevolking.

Daarnaast is er het Christelijk geloof, want pa je mag trots op me zijn. Ik heb de afgelopen twee weken mijn jarenlange afwezigheid in de kerk goed gemaakt. Daarnaast mam heb ik jouw traditie van een kaarsje aansteken in stand gehouden. Het moet nu wel goed komen!

Genoeg over deze zaken daar kom ik nog wel op terug.

Toch blijft de kerk af en toe een vreemd fenomeen...een anekdote. We bezoeken tijdens deze reis dus verschillende kerken en wanneer de priester aanwezig is worden de regels behoorlijk aangescherpt. Korte broeken mogen niet, mobiele telefoons uit, geen foto's binnen, alle dames een rok aan en het hoofd bedekken. In een kerk in Georgie bleek het al snel dat de priester aanwezig was en we werden dan ook gesommeert om alle regels te volgen. Tot daar aan toe nog prima. Dit ging wel met een nodige gemor, maar uiteindelijk gingen we toch naar binnen. Met het nodige gezag volgden we de priester. Deze keek ons streng aan en had zijn minder jarige handlangers ingeschakeld om ons bij het kleinste vergrijp voor de schenen te schoppen. Terwijl wij de kerk aan het bezichtigen waren en de eerste mensen een licht trapje tegen de schenen hadden gekregen ging er plots een telefoon. Geschrokken keken we rond en probeerden onze schenen te bedekken. Echter na enige secondes was het duidelijk dat niet wij fout zaten, maar de priester uit zijn pij een telefoon wurmde en er uitgebreid in begon te praten. Dit leverde de nodige verwarrende blikken op en niet minder frusterende opmerkingen. Wat een hypocritie (schrijf je dat zo?)

Nadien stonden we nog na te praten over deze vreemde gebeurtenis toen een lokale kerkbewaker vertelde over de communistische tijd. Georgie was onderdeel van de Sovjet Unie en de mensen mochten geen geloof aanhangen. Gelovigen werden vervolgd en voorgangers in de kerk zelfs gedeporteerd naar Siberie of andere nare plaatsen. Dus in de Sovje-tijd zorgde de Russen voor minder gelovigen in de kerk!
Onze conclusie er is weinig verandert: vandaag de dag zorgt de priester daar wel voor!

Het verwarrende gevoel van vorige week is al wat meer weg. Er begin lijn te komen in wat er hier gebeurt en ondanks de twee TOTAAL verschillende buurlanden worden de contouren van mijn belevingen wel duidelijker.
Daarnaast heb ik inmiddels weer meer gesprekken kunnen voeren onder het genot van nog meer wijn en wodka. Het dronkenmans oor is af en toe wel goed voor het doorgronden van deze mensen. Concluderend mijn missie zit er nog zeker niet op. Daar heb ik nog twee weken voor. Over twee weken hoop ik een, voor zover dat mogelijk is, eerlijk, maar persoonlijk beeld van mijn reizen te kunnen geven. Daarnaast zal ik in Nederland moeten afkicken van de alcohol en begin ik inmiddels ook met de training voor de marathon.

Terwijl ik dat schrijf realiseer ik me dat deze mail weer een marathon is geworden om te lezen. Ik ga dan ook maar mijn bedje in en heb morgen de laatste dag. Hopelijk een succesvol eind een een goed begin met mijn nieuwe groep!

Tot snel en keep writing!

Groet en veel liefs
hik...
Martijn