Wat een $#@-werk...;-)
Door: Martijn Smit
Blijf op de hoogte en volg Martijn
21 September 2012 | Vietnam, Hội An
Dag allemaal,
Wat ontzettend leuk om jullie reacties te lezen. Lief, zal ik dan maar beginnen met een geschiedenis boek. Zal er wel eentje zijn met veel eigen interpretaties en soms verhaaltjes die wat kort door de bocht zullen zijn omdat ik nog niet een heel gedegen onderzoek heb gedaan. Ha ha.
Papa bedankt je lieve tekst. Ik zal proberen door te gaan met deze zoektocht. Moet wel zeggen dat dat zoeken best lastig kan zijn. Soms is het ook fijn om eindelijk te weten wat je wil en doet. Ik ben er soms zo onrustig van. Leuk om te lezen dat je de Vietnam oorlog nog kan herinneren. Ook ik kan het me herinneren van alle series en filmen die er gemaakt zijn, daarin wordt meestel wel een pro-amerikaans beeld geschetst. De strijd tegen het communisme is inderdaad de reden en toch vreemd wanneer je de geschiedenis van te voren zou kennen, dan zou je weten dat het toch geen succes zou worden. Maar ja dat is nu achteraf pas.
Wat leuk om te lezen dat mijn favoriete studenten mijn verhaal hebben gelezen. Ik moet natuurlijk wel oppassen wat ik schrijf he? Ha ha. In het nieuwe jaar zal ik jullie weer gaan lastig vallen met nieuwe Units.
En zussie leuk om je verhaal te lezen. Heb zin om jullie weer snel te zien. Heb Jade al te lang niet gezien. En zal Vince een brief schrijven zodat hij die binnenkort kan gaan lezen. Dat is vast leuk. Heeft hij Vietnam al gevonden op de wereldkaart? En hoe ziet de vlag eruit?
Dit was een lange inleiding om misschien wel weer een lang verhaal. Dat weet ik nog niet. Ga schrijven en dan zien we het wel toch? Het gaat tot nu toe allemaal erg voorspoedig. De groep is leuk en de reis is heerlijk. Soms zijn de reisdagen wel wat lang, maar het landschap verveeld geen moment.
We reizen van Zuid naar Noord en volgen momenteel Highway No.1. De weg die Ho Chi Minh City (Saigon) met Hanoi verbindt. Eigenlijk is dit de levensader van de stad. Langs deze smalle weg, met aan beide kanten een brede strook voor alle brommers, zorgt voor al het vervoer op het land. De weg van Saigon naar Hanoi is iets meer dan 1700km. Even een dagje doorknallen zou je zeggen. Dit is echter niet waar. Op de snelwegen hier rijden de meeste auto's, vrachtwagens en bussen gemiddeld 60. De weg gaat door heel veel dorpjes en stadjes heen (hier geen ringwegen) en daar mag je maar 40. Op veel plaatsen is de weg ronduit slecht. We hobbelen dan ook met een gemiddelde van ongeveer 45km per uur door het land. Een snelle rekenaar weet dat je er dan 38uur over zou doen om van noord naar zuid te komen. Gelukkig rijden we niet de hele weg en hebben we een vlucht die onze reistijd wat vermindert.
Langs de route schiet het leven aan je voorbij. Momenteel wordt de rijst geoogst. Veel Vietnamezen zijn best bang voor overstromingen. Afgelopen voorjaar is Thailand natuurlijk getroffen. Dit heeft ervoor gezorgd dat Vietnam in de eerste helft van het jaar nummer 1 was in rijstexport. Niet geheel zonder trots wist de gids ons dit te vertellen. Nu willen ze deze status natuurlijk vasthouden. Daarvoor moet de rijstoogst natuurlijk wel goed zijn.
En wat een $#@-werk is dat, het oogsten van rijst. Vandaag hebben we er even naar gekeken. Je staat tot diep in je enkels met je slippertjes in de modder en dat kap je met een mes de toppen van de rijstplant af. En zo struin je het veld af. De tempratuur is hier overdag boven de 30 graden en zo staan mensen gebukt in het rijstveld. Dan hebben de Vietnamezen ook nog eens een voor ons vreemd schoonheidsideaal. De vrouwen willen een zo wit mogelijk huid houden. Dus ziet de werkkleding bij 35 graden er als volgt uit. Een grote driehoekvormige hoed op je hoofd met een band onder je kin, zodat deze niet kan afvallen. Over je mond hebben vele dames een mondkapje, want de zon mocht je zomaar bruiner maken in het gelaat. Daaronder draagt men vaak een blouse met lange mouwen. En daaronder vaak nog een t-shirt. Om maar geen bruine handen te krijgen zijn handshoenen natuurlijk ideaal, niet te dik, want je moet ook nog wel kunnen voelen dat je de rijstplant beet pakt. Dan draag je daaronder een lange broek en voor vrouwen vaak nog mooie pantykousjes om niets aan het toeval over te laten. En dit allemaal om maar niet te bruin te worden. Dan de kleding van de mannen: korte broek, t-shirt, slippers en een petje. Ach ja, voor hen is bruin worden prima. Zij kiezen uiteindelijk een vrouw uit. Wel is het schoonheidsideaal dan een witte vrouw. Dit komt natuurlijk voort vanuit de middeleeuwse gedachte dat een rijke vrouw niet hoeft te werken en thuis kan zitten om op die manier niet bruin te worden. Bruine vrouwen zijn dus armer, want die werken op het land. Om deze conclusie los te laten op mijn groep dan zijn de vrouwen in mijn groep gister een stuk armer geworden, want na een dag op het strand is bijna iedereen verbrand en worden ze alleen meer bruiner. In werkelijk zijn ze natuurlijk voor deze begrippen schatrijk, wanneer je bedenkt dat mensen hier rondkomen van $60,- per maand.
Bovendien zijn wij ook rijk wanneer je namelijk pint haal je makkelijk een miljoen Vietnameze Dong uit de pinautomaat. Dit is namelijk maar 38 Euro. Het leven is hier dan ook voor ons spotgoedkoop. We lunchen voor 2,50 en dineren doen we voor een slordige 6 euro. En wil je een biertje erbij dan moet je rekenen nog nog 1 extra euro.
Ondertussen genieten van een heerlijk land, waar we meestal allervriendelijkst worden begroet. Vooral de kinderen hier zijn heerlijk ontwapenend. Zonder al te veel angst zwaaien ze naar ons, of poseren voor de foto. Toch overvalt mij soms weer een vreemde gedachte. Gisteren liepen we door een vissersdorpje. Ook daar werden we (7 grote blanke mensen) over het algemeen weer hartelijk ontvangen. Toch waren er mensen die met een norse of chagrijnige blik ons passeerden en inneens zag ik een soort verwijtende blik in die ogen. Zijn wij nazaten van de Amerikanen of Fransen die hier zo hebben huisgehouden? Is er onderhuids toch nog een grote haat naar 'ons' westerlingen? Na hier even over gemijmerd te hebben, heb ik mezelf ontnuchterd met de vraag aan mezelf 'wat doe jij eigenlijk met al die toeristen die je tegenkomt in je eigen land?' Vond het zelf op dat moment best een goede vraag, ook ik loop wel eens chagrijnig over straat omdat ik even geen bereik heb met mijn telefoon of ik weer naar het werk moet, tsja...uiteindelijk hebben we allemaal onze mindere momenten.
Goed, genoeg geschreven, ik ben al bijna chagrijnig want ik moet morgen weer aan het werk. Gelukkig is dit niet waar, want heerlijk is het om hier te zijn. Regelmatig realiseer ik me wat een leuke baan dit is. Totdat er iemand is die even naar het ziekenhuis moet, gedonder met de receptie van een hotel, mensen die te laat komen of andere vervelende zaken. Toch ga ik alle situaties in met een glimlach en ga ik in Nederland toeristen ook proberen vriendelijk te begroeten. Doe je mee?
Tot snel weer,
Liefs
Martijn
Wat ontzettend leuk om jullie reacties te lezen. Lief, zal ik dan maar beginnen met een geschiedenis boek. Zal er wel eentje zijn met veel eigen interpretaties en soms verhaaltjes die wat kort door de bocht zullen zijn omdat ik nog niet een heel gedegen onderzoek heb gedaan. Ha ha.
Papa bedankt je lieve tekst. Ik zal proberen door te gaan met deze zoektocht. Moet wel zeggen dat dat zoeken best lastig kan zijn. Soms is het ook fijn om eindelijk te weten wat je wil en doet. Ik ben er soms zo onrustig van. Leuk om te lezen dat je de Vietnam oorlog nog kan herinneren. Ook ik kan het me herinneren van alle series en filmen die er gemaakt zijn, daarin wordt meestel wel een pro-amerikaans beeld geschetst. De strijd tegen het communisme is inderdaad de reden en toch vreemd wanneer je de geschiedenis van te voren zou kennen, dan zou je weten dat het toch geen succes zou worden. Maar ja dat is nu achteraf pas.
Wat leuk om te lezen dat mijn favoriete studenten mijn verhaal hebben gelezen. Ik moet natuurlijk wel oppassen wat ik schrijf he? Ha ha. In het nieuwe jaar zal ik jullie weer gaan lastig vallen met nieuwe Units.
En zussie leuk om je verhaal te lezen. Heb zin om jullie weer snel te zien. Heb Jade al te lang niet gezien. En zal Vince een brief schrijven zodat hij die binnenkort kan gaan lezen. Dat is vast leuk. Heeft hij Vietnam al gevonden op de wereldkaart? En hoe ziet de vlag eruit?
Dit was een lange inleiding om misschien wel weer een lang verhaal. Dat weet ik nog niet. Ga schrijven en dan zien we het wel toch? Het gaat tot nu toe allemaal erg voorspoedig. De groep is leuk en de reis is heerlijk. Soms zijn de reisdagen wel wat lang, maar het landschap verveeld geen moment.
We reizen van Zuid naar Noord en volgen momenteel Highway No.1. De weg die Ho Chi Minh City (Saigon) met Hanoi verbindt. Eigenlijk is dit de levensader van de stad. Langs deze smalle weg, met aan beide kanten een brede strook voor alle brommers, zorgt voor al het vervoer op het land. De weg van Saigon naar Hanoi is iets meer dan 1700km. Even een dagje doorknallen zou je zeggen. Dit is echter niet waar. Op de snelwegen hier rijden de meeste auto's, vrachtwagens en bussen gemiddeld 60. De weg gaat door heel veel dorpjes en stadjes heen (hier geen ringwegen) en daar mag je maar 40. Op veel plaatsen is de weg ronduit slecht. We hobbelen dan ook met een gemiddelde van ongeveer 45km per uur door het land. Een snelle rekenaar weet dat je er dan 38uur over zou doen om van noord naar zuid te komen. Gelukkig rijden we niet de hele weg en hebben we een vlucht die onze reistijd wat vermindert.
Langs de route schiet het leven aan je voorbij. Momenteel wordt de rijst geoogst. Veel Vietnamezen zijn best bang voor overstromingen. Afgelopen voorjaar is Thailand natuurlijk getroffen. Dit heeft ervoor gezorgd dat Vietnam in de eerste helft van het jaar nummer 1 was in rijstexport. Niet geheel zonder trots wist de gids ons dit te vertellen. Nu willen ze deze status natuurlijk vasthouden. Daarvoor moet de rijstoogst natuurlijk wel goed zijn.
En wat een $#@-werk is dat, het oogsten van rijst. Vandaag hebben we er even naar gekeken. Je staat tot diep in je enkels met je slippertjes in de modder en dat kap je met een mes de toppen van de rijstplant af. En zo struin je het veld af. De tempratuur is hier overdag boven de 30 graden en zo staan mensen gebukt in het rijstveld. Dan hebben de Vietnamezen ook nog eens een voor ons vreemd schoonheidsideaal. De vrouwen willen een zo wit mogelijk huid houden. Dus ziet de werkkleding bij 35 graden er als volgt uit. Een grote driehoekvormige hoed op je hoofd met een band onder je kin, zodat deze niet kan afvallen. Over je mond hebben vele dames een mondkapje, want de zon mocht je zomaar bruiner maken in het gelaat. Daaronder draagt men vaak een blouse met lange mouwen. En daaronder vaak nog een t-shirt. Om maar geen bruine handen te krijgen zijn handshoenen natuurlijk ideaal, niet te dik, want je moet ook nog wel kunnen voelen dat je de rijstplant beet pakt. Dan draag je daaronder een lange broek en voor vrouwen vaak nog mooie pantykousjes om niets aan het toeval over te laten. En dit allemaal om maar niet te bruin te worden. Dan de kleding van de mannen: korte broek, t-shirt, slippers en een petje. Ach ja, voor hen is bruin worden prima. Zij kiezen uiteindelijk een vrouw uit. Wel is het schoonheidsideaal dan een witte vrouw. Dit komt natuurlijk voort vanuit de middeleeuwse gedachte dat een rijke vrouw niet hoeft te werken en thuis kan zitten om op die manier niet bruin te worden. Bruine vrouwen zijn dus armer, want die werken op het land. Om deze conclusie los te laten op mijn groep dan zijn de vrouwen in mijn groep gister een stuk armer geworden, want na een dag op het strand is bijna iedereen verbrand en worden ze alleen meer bruiner. In werkelijk zijn ze natuurlijk voor deze begrippen schatrijk, wanneer je bedenkt dat mensen hier rondkomen van $60,- per maand.
Bovendien zijn wij ook rijk wanneer je namelijk pint haal je makkelijk een miljoen Vietnameze Dong uit de pinautomaat. Dit is namelijk maar 38 Euro. Het leven is hier dan ook voor ons spotgoedkoop. We lunchen voor 2,50 en dineren doen we voor een slordige 6 euro. En wil je een biertje erbij dan moet je rekenen nog nog 1 extra euro.
Ondertussen genieten van een heerlijk land, waar we meestal allervriendelijkst worden begroet. Vooral de kinderen hier zijn heerlijk ontwapenend. Zonder al te veel angst zwaaien ze naar ons, of poseren voor de foto. Toch overvalt mij soms weer een vreemde gedachte. Gisteren liepen we door een vissersdorpje. Ook daar werden we (7 grote blanke mensen) over het algemeen weer hartelijk ontvangen. Toch waren er mensen die met een norse of chagrijnige blik ons passeerden en inneens zag ik een soort verwijtende blik in die ogen. Zijn wij nazaten van de Amerikanen of Fransen die hier zo hebben huisgehouden? Is er onderhuids toch nog een grote haat naar 'ons' westerlingen? Na hier even over gemijmerd te hebben, heb ik mezelf ontnuchterd met de vraag aan mezelf 'wat doe jij eigenlijk met al die toeristen die je tegenkomt in je eigen land?' Vond het zelf op dat moment best een goede vraag, ook ik loop wel eens chagrijnig over straat omdat ik even geen bereik heb met mijn telefoon of ik weer naar het werk moet, tsja...uiteindelijk hebben we allemaal onze mindere momenten.
Goed, genoeg geschreven, ik ben al bijna chagrijnig want ik moet morgen weer aan het werk. Gelukkig is dit niet waar, want heerlijk is het om hier te zijn. Regelmatig realiseer ik me wat een leuke baan dit is. Totdat er iemand is die even naar het ziekenhuis moet, gedonder met de receptie van een hotel, mensen die te laat komen of andere vervelende zaken. Toch ga ik alle situaties in met een glimlach en ga ik in Nederland toeristen ook proberen vriendelijk te begroeten. Doe je mee?
Tot snel weer,
Liefs
Martijn
-
21 September 2012 - 19:25
Willemijn:
He, leuk verhaal weer! Ben in A'dam bij ines. We zullen een borrel op je drinken.
Liefs -
21 September 2012 - 20:29
Bro:
Hee Tinus! leuk om de sfeer te proeven met je bloemrijke verhalen!
Tot gauw! En werkze ;-)
Liefs van ons uit Utrecht -
22 September 2012 - 13:05
Inés:
Dag lieverd! Leuk om weer te lezen. Ben benieuwd naar de foto's die je maakt (echt waar -
22 September 2012 - 21:08
Jørgen:
He Martijn,
We hebben je gemist vandaag op de Djoser After Summer Party: heerlijk een dag in de zon gewandeld tussen Driebergen en Maarn: gebruind en een leuke ervaring rijker, maar stiekem waren we alle veertig jaloers op de reisbegeleiders die nu wel echt op pad zijn, zoals jij. Want een leuk vak is het zeker. Net als lesgeven trouwens: de nieuwe IT zit weer vol ruwe diamantjes. Dus je hoeft niet alleen voor je fans uit de examenklas terug te komen ;-)
Het ga je goed daar in Azië! Geniet ervan. -
22 September 2012 - 21:08
Jørgen:
He Martijn,
We hebben je gemist vandaag op de Djoser After Summer Party: heerlijk een dag in de zon gewandeld tussen Driebergen en Maarn: gebruind en een leuke ervaring rijker, maar stiekem waren we alle veertig jaloers op de reisbegeleiders die nu wel echt op pad zijn, zoals jij. Want een leuk vak is het zeker. Net als lesgeven trouwens: de nieuwe IT zit weer vol ruwe diamantjes. Dus je hoeft niet alleen voor je fans uit de examenklas terug te komen ;-)
Het ga je goed daar in Azië! Geniet ervan. -
26 September 2012 - 11:00
Papa En Mama:
hoi lieverd,
Wat weer een lek verslag,we genieten ervan..Hier is alles prima,we zien uit naar de foto`s en verhalen!
heel veel liefs van onsxxxx -
26 September 2012 - 11:00
Papa En Mama:
hoi lieverd,
Wat weer een lek verslag,we genieten ervan..Hier is alles prima,we zien uit naar de foto`s en verhalen!
heel veel liefs van onsxxxx -
26 September 2012 - 11:00
Papa En Mama:
hoi lieverd,
Wat weer een lek verslag,we genieten ervan..Hier is alles prima,we zien uit naar de foto`s en verhalen!
heel veel liefs van onsxxxx -
26 September 2012 - 19:39
Fröbel:
Fröbel!
Hoe is het maat? Stomme vraag misschien nadat ik net 2 verslagen van je heb zitten lezen. Leuk om te lezen. Wederom ben ik enorm jaloers dat jij al die reizen maar weer maakt, keer op keer. Vet hoor. Door je verslagen worden we allemaal een beetje leerling van je.
Grappig dat je jezelf leert kennen als iemand die niet weet wat hij wil, omdat hij alles leuk vindt. DAt wist je toch al wel? Ik heb in ieder geval wel één of meerder klusjes voor je als je terugkomt. En die vindt jij heel leuk. Freubs, de zaken gaan echt als een dolle. Niet normaal zo goed het gaat. Ik kan het offerte schrijven niet bijhouden want dan is er alweer een nieuwe aanvraag.
V.a. 5 okt gaan we snel afspreken voor je weer weg bent. Komen Nikkie, Sam en ik in A'dam langs.
Groeten Fröbel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
